سی سال سر کوب ، سی سال اعدام و شکنجه ، زندان ، کشتار و قتل عام دسته جمعی، سهم مردم ایران از انقلاب ضد سلطنتی 1357
سی سال سر کوب ، سی سال اعدام و شکنجه ، زندان ، کشتار و قتل عام دسته جمعی، سهم مردم ایران از انقلاب ضد سلطنتی 1357
مبارزات مردم ستم دیده ی ایران در این چند ماه گذشته به تعبیری سر باز کردن ِ دمل چرکین سی ساله ای است که ناشی از جراحات ِ شهر و روستا و کارخانه است. جنبش ِ توده ای کنونی بر آمد و بازتاب بغض فروخورده ی سالیان ِ ماضی است؛ از سه دهه شقاوت و بی رحمی، بی حقوقی ِ مطلق، از اعدام در ملأ عام ِ "خس و خاشاک" این ملک سخن می گوید. التهاب پدری است به هنگام واریز کردن ِ پول ِ گلوله ئی که صرف ِ اعدام جگرگوشه اش شده به حساب صد امام. خشمی سترگ و مأنوس که بر آمده از از ده ها هزار اعدام است. واکنش به تجاوز روزانه به هستی و انسانیت این مردم است.
21 سال پیش، در چنین روزهائی در پس آمد شکست مفتضحانه های سیاست های جنگ طلبانه ی رژیم جمهوری اسلامی و قبول اجباری ِ آتش بس، قتل ِ عام ِ دسته جمعی ِ زندانیان ِ سیاسی را که از مدت ها پیش زمینه های آن را تدارک دیده بود به اجرا گداشت و هزاران نفر زندانی ِ سیاسی را در عرض ِ چند هفته به اعدام سپرد.
مردم ایران برای احقاق ِ حقوق خود، برای آزادی، برای دمکراسی مبنی بر حق ِ آزادنه ی انتخاب به پا خاسته اند . نسل ِ خروش و خیزاب، اکنون با ابداعات هر روزه ی خود، دستگاه ِ عریض و طویل سرکوب را مستأصل کرده است. جوانان، زنان، دانشجویان، مادران، همراهان هم اند و در این هم راهی، ترانه ی اتحاد برای دمکراسی و حقوق ِ انسانی را تجلیِ تازه ای بخشیده اند. گزمه های بسیج، عسس های سپاهی و داروغه های خلیفه، در برابر جنبش ِ هوشمند ِ مردم قافیه باخته اند. شکنجه، تجاوز، ضرب و شتم و چماق وتکفیر حربه های سرکوب گران در مقابله با جنبش ِ گران سنگ ِ مردم است، اما به شدت نا موثر جلوه می کنند.
عزم ِ جزم همه گانی ِ مردم ایران به جد و جهد برای استیفای حقوق دست نیافته ی یک قرن اخیر، و بی اثر بودن ِ سرکوب، در میان جناح بندی های حاکم جمهوری اسلامی تفرقه و شکاف ِ غیر منتظره ئی انداخته است. گروه بندی های روحانیون که در مقابل خواست های متعارف ِ جنبش ِ مردم، همیشه وحدت ِ کلمه را حفظ می کردند، الان به صف آرائی در مقابل هم یک دیگر پر داخته و مجبور شده اند به افشای جنایات عوامل جنایات بپردازند. این جنبش آرام نمی گیرد، نیک می داند که موجی را می ماند که آسودگی اش به عدم آن می انجامد.
زنده باد اتحاد و یک پارچگی جنبش ِ مردم ایران برای آزادی و حقوق انسانی
آپارتاید جنسی ملغی باید گردد
تمامی زندانیان سیاسی بایستی فورا و بدون قید و شرط آزاد گردند
ما خواهان تشکیل ِ دادگاه بین المللی برای بررسی جنایات ِ رژیم جمهوری اسلامی ایران هستیم
حقوق ِ بشر و دمکراسی برای ایران تورنتو 29 آگوست 2009
www.rdfi.org
مبارزات مردم ستم دیده ی ایران در این چند ماه گذشته به تعبیری سر باز کردن ِ دمل چرکین سی ساله ای است که ناشی از جراحات ِ شهر و روستا و کارخانه است. جنبش ِ توده ای کنونی بر آمد و بازتاب بغض فروخورده ی سالیان ِ ماضی است؛ از سه دهه شقاوت و بی رحمی، بی حقوقی ِ مطلق، از اعدام در ملأ عام ِ "خس و خاشاک" این ملک سخن می گوید. التهاب پدری است به هنگام واریز کردن ِ پول ِ گلوله ئی که صرف ِ اعدام جگرگوشه اش شده به حساب صد امام. خشمی سترگ و مأنوس که بر آمده از از ده ها هزار اعدام است. واکنش به تجاوز روزانه به هستی و انسانیت این مردم است.
21 سال پیش، در چنین روزهائی در پس آمد شکست مفتضحانه های سیاست های جنگ طلبانه ی رژیم جمهوری اسلامی و قبول اجباری ِ آتش بس، قتل ِ عام ِ دسته جمعی ِ زندانیان ِ سیاسی را که از مدت ها پیش زمینه های آن را تدارک دیده بود به اجرا گداشت و هزاران نفر زندانی ِ سیاسی را در عرض ِ چند هفته به اعدام سپرد.
مردم ایران برای احقاق ِ حقوق خود، برای آزادی، برای دمکراسی مبنی بر حق ِ آزادنه ی انتخاب به پا خاسته اند . نسل ِ خروش و خیزاب، اکنون با ابداعات هر روزه ی خود، دستگاه ِ عریض و طویل سرکوب را مستأصل کرده است. جوانان، زنان، دانشجویان، مادران، همراهان هم اند و در این هم راهی، ترانه ی اتحاد برای دمکراسی و حقوق ِ انسانی را تجلیِ تازه ای بخشیده اند. گزمه های بسیج، عسس های سپاهی و داروغه های خلیفه، در برابر جنبش ِ هوشمند ِ مردم قافیه باخته اند. شکنجه، تجاوز، ضرب و شتم و چماق وتکفیر حربه های سرکوب گران در مقابله با جنبش ِ گران سنگ ِ مردم است، اما به شدت نا موثر جلوه می کنند.
عزم ِ جزم همه گانی ِ مردم ایران به جد و جهد برای استیفای حقوق دست نیافته ی یک قرن اخیر، و بی اثر بودن ِ سرکوب، در میان جناح بندی های حاکم جمهوری اسلامی تفرقه و شکاف ِ غیر منتظره ئی انداخته است. گروه بندی های روحانیون که در مقابل خواست های متعارف ِ جنبش ِ مردم، همیشه وحدت ِ کلمه را حفظ می کردند، الان به صف آرائی در مقابل هم یک دیگر پر داخته و مجبور شده اند به افشای جنایات عوامل جنایات بپردازند. این جنبش آرام نمی گیرد، نیک می داند که موجی را می ماند که آسودگی اش به عدم آن می انجامد.
زنده باد اتحاد و یک پارچگی جنبش ِ مردم ایران برای آزادی و حقوق انسانی
آپارتاید جنسی ملغی باید گردد
تمامی زندانیان سیاسی بایستی فورا و بدون قید و شرط آزاد گردند
ما خواهان تشکیل ِ دادگاه بین المللی برای بررسی جنایات ِ رژیم جمهوری اسلامی ایران هستیم
حقوق ِ بشر و دمکراسی برای ایران تورنتو 29 آگوست 2009
www.rdfi.org
Comments
Post a Comment